Fotografie...

Poniewaz ostatnio nie poczynilam zadnych prac recznych 

ani malarskich ( dopiero sie przymierzam,pomysly powoli

przychodza do glowy,wyobraznia zaczyna dzialac...),

dla odmiany wiec pokaze dzisiaj troche zdjec,zrobionych 

w roznych miejscach,w roznym czasie i roznym "objektom".

Fotografia zawsze miala poczetne miejsce w moich

zainteresowaniach,kiedy mam aparat w rece, zawsze 

staram sie "patrzec" okiem artysty...nie wiem tylko,

czy mi sie to udaje i w jakim stopniu....

Niewazne....czasem dobrze jest  poogladac zdjecia...

ot tak sobie....dla zabawy,dla relaksu....

Te zdjecia zrobilam w Styczniu tego roku...Wiosna przychodzi

na Floryde bardzo wczesnie....

Jeziorko z kaczusiami i moje ulubione trawy ...

Zachodzi slonce...zapowiada sie na burze...

Niebo staje sie grozne i ciekawe zarazem....

I przyszla burza...z blyskawicami i grzmotami....

Zostawila po sobie tecze na niebie, ktora zdolalam

uchwycic ,przejezdzajac przez skrzyzowanie....

Jacksonville w nocy...

Symbol Florydy,palma w nocy...

Jacksonville nazywane jest "Miastem Mostow" ,

Jeden z nich, nazywany potocznie "Blue Bridge" z powodow

raczej oczywistych...

Jeden z wielu hoteli  srodmiescia Jacksonville...

I na koniec kilka fotek moich kotow...

Maly zlodziejaszek zweszyl smakowitosci...

Albert...maly jescze, ciekawski niesamowice

Cezar,jak przystalo na wladce, zawsze znajduje wygodne

miejsce....

Lusia, jak to panienka, uklada sie przy kobiecych dekoracjach

Albert (1 rok) i Cezar (12 lat), pomimo roznicy wieku kochaja

sie ,jak przystalo na braci...

Lusia i Tigger...zawsze razem (prawie zawsze)

Proba kamuflazu ???

Mam nadzieje,ze choc na chwilke usmiech zagoscil

na Waszych buziach....:))

Serdecznosci cale garscie sle w Wasza strone !

X O X O 

Rozmyslania i Tesknoty ...

...Slonce chylilo sie juz ku zachodowi, kiedy Anna postanowila

zwolnic tempo dnia i odpoczac ...Wybrala balkon, bowiem cien juz 

przysiadl na nim, a powietrze nasycone kropelkami wody i zapachem

morza, ktore lekki powiew wiatru przynosil od Oceanu ,dawalo

uczucie swiezosci...i zapomnienia.

"To lubie"-pomyslala Anna, swiadoma zapachu zywicy,ruchu powietrza,kolysaniu sie sosny,koloru igiel...niebo niebieskie, 

nie skazone jedna chmurka, "lazurowe", jak lubila mowic,

zapowiadalo cichy,pogodny wieczor, idealny na rozmyslania...

Wziela ksiazke,jeden z tomikow "Ani z Zielonego Wzgorza" ale zapomniana, lezala teraz na Jej kolanach,

bo mysli Anny pobiegly poprzez czas i przestrzen 

do wspomnien, do bliskich...do Corki,ktora wraz z mezem 

wyjechala daleko na polnoc.

To ta ostatnia tesknota prowokowala najwiecej stanow 

zaduman i refleksji ...

Anna miala tendencje do rozmyslan filozoficznych.

Jako mlode dziewcze,spedzala duzo czasu z Ojcem na rozmowach

o wszystkim, chodzili na spacery do parku,siadali na lawce

i obserwowali ludzi,Ojciec opowiadal o zyciu,jego tajemnicach,

urokach i niebezpieczenstwach. Mowil i spiewal o milosci...,akompaniujac sobie na gitarze, a potem dodawal:

"ale pamietaj Aniu, zycie to nie piosenka..." i choc z natury

romantyczny,twardo stal na ziemi , rozwijajac w Annie jej delikatna

nature,uczac zarazem rozsadnego spojrzenia na swiat.

Teraz, po wielu latach, tesknila za czasem minionym, doswiadczenie

pozwalalo Jej docenic cudowna atmosfere domu rodzinnego,

w ktorym dane Jej bylo sie wychowac.

Dlugie zamieszkiwanie na obczyznie, pomimo iz dostatnie, wnioslo

jeszcze jeden , ciekawy element w zycie Anny - tesknote 

za Krajem i znajomymi miejscami,ktore zostawila za soba...

Przyszedl nawet taki czas,ze tesknota i pragnienie odwiedzin w Polsce

sprawialo Jej fizyczny bol...

Zatem ktoregos wieczoru usiadla w ciszy, by wsluchac sie w ten"bol",

znalezc miejsce, z ktorego pragnienie wyplywa i weszla "tam",

gdzie sporadycznie mamy czas zagladac, znalazla miejsce,gdzie

 wspomnienia sie poukladaly,gdzie na zawsze pozostaly ,

widziane ostatnim spojrzeniem z okna taksowki wiozacej Ja 

 na dworzec kolejowy...

I przyszlo upragnione zrozumienie,ze te wspomnienia to skarb

najdrozszy, bezcenny, bowiem nie ma juz tych miejsc ,

za ktorymi teskni, "sciezki zarosly" zmianami, slady stop

sie zatarly, czas poszedl naprzod i nawet, jesli stanie w tym samym

miejscu, nigdy juz nie stanie w tym samym czasie,a wlasnie

za tym najbardziej teskni...

W kazdym momencie naszego zycia mamy tylko jedna szanse

na pozostawienie naszego sladu,utworzenie wspomnienia czy to

dla nas samych , czy dla naszych blskich.

Dlatego tak wazne jest ,by wykorzystac ta szanse w pelni

i swiadomie stapac po szlaku wyznaczonym nam przez los...

Anna otworzyla oczy i z zaskoczeniem zobaczyla,

ze noc otulila swiat swoim szalem podczas Jej "spotkan ze wspomnieniami"...i na mysl przyszedl urywek z wiersza,

ktorego tytulu i autora juz nie pamieta:

" ...Ucisz sie serce i swoich strat juz nie oplakuj stroskane,

ale wschodzacy pozdrow swit i jego jutrznie rozane..."

Mysli serdeczne posylam do Was...

X O X O

P.S. Przypominam i zapraszam na moje Candy  :0)